دلالت‌هاي آموزه امربه‌معروف ونهي از منكر در اصلاح شناختي رفتاري

تغيير واصلاح رفتار در علم روان‌شناسي از اهميت ويژه‌اي برخورداراست. هدف پژوهش حاضر استخراج دلالت‌هاي آموزه «امربه‌معروف ونهي از منكر» براي اصلاح شناختي -رفتاري است. بايد توجه داشت كه اسلام در مورد اصلاح رفتار توسط اين فريضه تأكيد نموده است؛ اما ازآنجاكه اصلاح و تغيير رفتار در علم روان‌شناسي كنوني مبناي فردگرايي دارد، تغييرهاي ناشي از امرونهي و توصيه اجتماعي احتياج به تبيين مباني و تدقيق روش‌ها دارد كه در اين پژوهش به آن پرداخته‌شده است. لذا اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي آموزه امربه‌معروف ونهي از منكر در اسلام واصلاح شناختي - رفتاري در روان‌شناسي را بررسي كرده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اصلاح شناختي –رفتاري علاوه بر مبنايي فردگرايي، بر مبناي تكثرگرايي، نسبي‌گرايي، اصالت آزادي‌هاي فردي و اومانيسم استوار مي‌باشد و امربه‌معروف ونهي از منكر چون مبناي الهي دارد بر مبناي توحيد در تشريع، خالقيت و ربوبيت، فطرت، غيرت و معاد استوار است. امربه‌معروف و نهي از منكر هم اصلاح فرد و هم اصلاح جامعه را در بردارد. بر اين اساس، آموزه امربه‌معروف ونهي از منكر رهاوردهاي همچون دستاوردهاي علمي (عبور از فردگرايي به ولايت، از نسبي‌گرايي به حقيقت و از تكثرگرايي به وحدت) و دستاوردهاي عملي همچون دخالت دادن شخصي ديگري در اصلاح، روابط دلسوزانه و وحدت ميان افراد را در بردارد.