حضرت خديجه(س) و حل بحران هاي تمدن اسلامي

بدون شك حضرت خديجه(س) را مي توان يكي از بهترين الگوهاي مديريتي در حل بحران ها و پيشرفت تمدن اسلامي در عصر پيامبر(ص) دانست. ايشان از زمان جواني صاحب دستگاه تجاري و اقتصادي بزرگي بوده و از جايگاه اجتماعي بالايي نيز برخوردار بودند و پس از ازدواج با پيامبر(ص) و بعثت ايشان نيز دست از جهاد اقتصادي برنداشته و از اين طريق به حل مشكلات مسلمانان و بحران هاي پيش روي اسلام پرداختند. خديجه(س) همچون مادري دلسوز كودك نوپاي اسلام را در دامان خويش پروراند و از هيچ تلاشي براي حفظ و گسترش تمدن اسلامي دريغ نورزيد. اين نوشتار ضمن بيان ويژگي هاي شخصيتي و خانوادگي حضرت خديجه(س) به تبيين نقش اجتماعي و اقتصادي اول بانوي اسلام در حفظ، گسترش و حل بحران هاي موجود آن زمان مي پردازد. اين تحقيق به روش كتابخانه اي انجام گرفته و يافته هاي آن كه به شيوه تحليلي توصيفي مي باشد، بيان مي دارد كه همانا خديجه(س) با توجه به جايگاه اجتماعي و اقتصادي خود به مثابه يك مدير موفق در عصر خويش عمل مي كردند و بسياري از موفقيت ها، پيشرفت ها و رفع بحران هاي جامعه اسلامي تحت تدابير، مجاهدت ها و چاره انديشي هاي ايشان صورت پذيرفت و مصداق اكمل ايه «مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ» شدند. همانا حضرت خديجه(س) در زمان خود و حيات پيامبر(ص) الگويي موفق و بي بديل براي زنان و مردان جامعه اسلامي بودند.