جايگاه و نقش مديريتي زنان در حل بحران پاندمي كرونا در كشور

هدف از اين مقاله بررسي جايگاه و نقش مديريتي زنان درحل بحران پاندمي كرونا مي باشد كه حضور آنها در مديريت بحران با خود به همراه دارد. نيمي از جمعيت جامعه جهاني را زنان تشكيل مي‌دهند لذا زنان به دليل نقش هاي چندگانه خود، انسان هايي مؤثر بر فرآيند تحول و پويايي در مديريت بحران مي باشند زنان غالبا مي توانند به عنوان هدايتگران پرقدرت در موقعيت هاي بحراني عمل نمايند. براي فراهم ساختن نقش هدايتگرانه زنان در مديريت بحران، مشاركت آگاهانه آنان در اين فرآيند بسيار حائز اهميت است. زنان به دليل احساسات، عواطف و ظرافت هاي غريزي، بسيار متعهدتر از مردان عمل مي كنند. قدرت جسماني مردان بسيار بيشتر از زنان است اما توان عاطفي زنان قابل مقايسه با مردان نيست. همين توانايي، موجب ايستادگي بيشتر در بحران ها مي‌شود. اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي و كاربردي مي باشد و روش گردآوري اطلاعات با استفاده از روش كتابخانه اي و اسنادي صورت گرفته است نتايج حاكي از آن است كه است اين در فرآيند مديريت بحران، زنان نقش كليدي و اساسي در بازگرداندن خانواده و نيز جامعه به وضعيت عادي و تثبيت رواني آسيب ديدگان دارند. فزايش تعداد فارغ‌التحصيلان دانشگاهي و افزايش وسعت آگاهي و دانش آنان موجب اثربخشي بيشتر در جامعه و خانواده شده است. اين امر و اين تحول ذهني با رويكرد ديني موجب شده زنان بتوانند تا در صورت نياز (مانند اين روزها كه دنيا با فراگيري بحران انتشاركرونا دست و پنجه نرم مي‌كند)؛ با برخورداري از استراتژي‌هاي زنانه در ساحت‌هاي مختلف پزشكي، اجتماعي، روانشناختي، اقتصادي، خانوادگي و آموزشي و بحرا‌ن‌هاي ناشي از آن اثرگذار شده و نقش‌آفريني بي‌بديلي در مديريت و مقابله با پيامدهاي آن از خود نشان دهند. در شرايط فعلي با بهره‌گيري از دانسته‌هاي آنچه تاكنون رخ داده است بايد يراي مديريت هر چه بهتر وكم آسيب تر اين بحران حضور زنان در ساحت سياستگذاري و تصميم سازي‌هاي بهداشتي پررنگ‌تر شود و از عناصري صرفا اجرايي به عوامل سياستگذار و تصميم‌گير ارتقا يابد.