بررسي استنت هاي زيست تخريب پذير منيزيمي با پوشش كامپوزيت هاي پليمري: نسل جديد استنت هاي عروقي

حدود يكسوم آمار مرگ و مير در جهان مربوط به مشكلات قلبي-عروقي است و قريب به سه دهه است كه از فناوري استنت گذاري جهت جلوگيري از انسداد مجدد عروق استفاده ميشود. تا به امروز، در اين روش عمدتاَ استنتهاي فلزي دائمي به كار رفته اند، كه در كنار نتايج مثبت، مشكلاتي از قبيل بروز حساسيتهاي مفرط، ترومبوز و پيشرفت آترواسكلروزيس در نواحي استنت گذاري شده ايجاد كردهاند. براي غلبه بر اين محدوديتها نسل جديدي از استنت هاي عروقي معرفي شده كه زيست تخريب پذير اند و در نتيجه نياز به جراحي ثانويه براي برداشتن استنت و عوارض ناشي از آن مرتفع ميشود. رايجترين فلز بررسي شده در آزمايشات، منيزيم بوده كه تجزيهپذير، زيست سازگار و عنصري ضروري براي بدن است. با اين وجود ويژگيهايي مانند خواص مكانيكي ضعيف و نرخ سريع تخريب و خوردگي كاربردهاي باليني اين استنت ها را محدود كرده است. براي مقابله با اين مشكل تكنيكهايي مانند آلياژسازي و پوششدهي سطحي مورد استفاده قرار گرفته اند. تعدادي از آلياژهاي منيزيم مانند WE43 ، JDBM ، ZE31 و ZE21B در ساخت استنت ها به كار رفته اند كه پوششدهي سطحي اين آلياژها باعث افزايش مقاومت به خوردگي و سازگاري عروقي ميشود. تا كنون انواعي از مواد شامل كامپوزيتهاي فلزي، پليمري، مواد معدني غيرفلزي و كامپوزيتهاي حاوي اكسيدها بررسي شدهاند، كه از اين ميان پوشش كامپوزيتهاي آلي و پلميري به دليل تخريب پذيري، زيست سازگاري، قابليت دارورساني و تحريكزايي مناسب سلولي ارجح هستند. در بين پلميرهاي مصنوعي و طبيعي موادي مانند PLA ، PCL ، PLGA ، كيتوزان و فيبروئين ابريشم، آزمايش و نتايج مثبت آنها گزارش شده است. در اين مقاله انواع مختلف آلياژهاي منيزيم و پوشش كامپوزيت هاي پلميري معرفي و نتايج مثبت و منفي گزارش شده در تحقيقات اخير بررسي شده است.