استراتژي‌هاي ايجاد ماسك‌هاي مهندسي‌شده با فناوري نانو براي افزايش ماندگاري و بالا بردن خاصيت ضد ميكروبي(مقاله مروري)

شيوع كوويد-19 آسيبپ ذيري ماسكهاي تجاري موجود را آشكار كرد. بدون داشتن فعاليت هاي ضد باكتري/ضد ويروسي، ماسكهاي فعلي فقط به عنوان مواد فيلتركننده عمل مي كنند. در همين حال، در ماسك هاي جراحي، فيلتراسيون ويروسي و باكتريايي به شدت به بارهاي الكترواستاتيكي ماسك ها بستگي دارد. ماسكهاي معمولي داراي مشكل از دست دادن الكتريسيته ساكناند، كه كارايي فيلتري خود را از دست مي دهند. اين بارهاي الكترواستاتيك پس از 8 ساعت ناپديد مي شوند كه منجر به كاهش قابل توجهي در راندمان فيلتر مي شود. بنابراين، براي افزايش عملكرد حفاظتي ماسكها، ساخت ماسك هاي نوآورانه با عملكردهاي پيشرفته تر تقاضاي فوري دارد. مطالعات متعددي در خصوص ماسك هاي مهندسي شده با پوشش نانوكامپوزيت براي افزايش ماندگاري و بالا بردن خاصيت ضد ميكروبي انجام گرفته است. ماسك هاي مهندسي شده با تقويت ويژگي هاي ضد ميكروبي و خودضدعفوني كننده از طريق تركيب نانوذرات فلزي و افزايش خودتميزشوندگي با قرار دادن مواد فوق آبگريز مانند گرافنها مورد توجه است. نانوذرات نقره در گستره وسيعي عليه باكتري ها استفاده مي شوند و به دليل ابعاد كوچكشان مي توانند به راحتي از غشاء عبور كرده و وارد سيتوپلاسم شوند. ورود نانوذرات نقره (AgNPs) به سيتوپلاسم باكتري و آزاد شدن يون نقره در مركز سلول، موجب تخريب لايه باكتري و DNA آن مي-شود و در نتيجه استفاده از آنها در مهار ميكروارگانيسمها عالي به نظر ميرسد؛ بنابراين به كار بردن نانوذرات نقره در شكل كامپوزيت در ساختار ماسك، باعث تخريب لايهي دوتايي فسفوليپيد در باكتري-ها ميگردد. در اين تحقيق، استراتژي هاي ايجاد اين ويژگي ها به سمت ماسك هاي عملكردي به تفصيل مورد بحث قرار گرفته اند و اثربخشي و محدوديت ايجاد خواص مورد نظر، همراه با پرداختن به چشم-انداز توسعه ماسك ها به خوبي توضيح داده شده است.