بهينه سازي چندهدفه ماشينكاري نانوكامپوزيت Al-Sic با استفاده از روش تاپسيس

در اين مقاله روش ترجيح بر اساس مشابهت به راه حل ايده آل)تاپسيس( براي تحليل و بهينه سازي فرايند ماشينكاري تخليه الكتريكي نانوكامپوزيت AL7075 تقويت شده با 5 / 1% وزني نانوذرات SiC استفاده شده است.پارامترهاي معيار، نرخ براده برداري، نرخ سايش ابزار و زبري سطح بوده است. از ميان 30 گزينه به انتخاب تركيب بهينه و مطلوب پارامترهاي ورودي )ولتاژ، شدت جريان، زمان روشني پالس و زمان خاموشي پالس( پرداخته شده است. رتبه بندي ضريب نزديكي نشان ميدهد هنگامي كه بيشترين وزن به نرخ براده برداري قطعه كار داده ميشود، بهترين تركيب پارامترهاي ورودي )ولتاژ، شدت جريان پالس، زمان روشني پالس، زمان خاموشي پالس( براي دستيابي به اين هدف آزمايش شماره 7 ( 40 14 ، 8،9 ( و با در نظر گرفتن بيشترين وزن و اهميت براي متغير نرخ سايش ابزار، نتيجه انتخاب روش تاپسيس، آزمايش شماره 22 ( 60 ، 14 ، 4 ، 9)خواهد بود. همچنين با اولويت قرار دادن زبري سطح و دادن بيشترين وزن به اين متغير پاسخ ميتوان با انتخاب تركيب موجود در آزمايش شماره 14 ( 50 ، 10 ، 8 ، 8) به نتيجه مطلوب رسيد. در شرايط برابر يعني اختصاص وزن 33 / 0 براي هريك از متغيرهاي خروجي، آزمايش شماره 10 ( 40 ، 6 ، 4 ، 5 ) بهترين انتخاب خواهد بود. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد با تغيير وزن مربوط به هر يك از معيارها ميتوان به تركيبات بهينه ديگري دست يافت. نتايج به دست آمده با نتايج تجربي ارزيابي و با دقت بالايي تاييد شده است. بنابراين با استفاده از نتايج بهينه سازي اين تحقيق ميتوان در زمان و هزينه انجام آزمايشات صرفه جويي نمود.