رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه و رضايت زناشويي و سازگاري دو نفره در زوجين

زمينه و هدف: يكي از مهم‌ترين حوزه هاي ارتباطي انسان، مسئله ازدواج مي باشد كه به واسطه آن زن و شوهر در ارتباطي متقابل با همسر خود قرار مي گيرند. تعامل، بخش اساسي در ازدواج و همچنين انواع ديگر ارتباطات انساني است و از آنجايي كه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يكي از حوزه هاي تعارض آفرين بر ارتباط زوجين است و بر ازدواج آنها تاثير مي‌گذارد هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه با رضايت زناشويي و سازگاري دونفره در زوجين بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري، متاهلين شهر يزد به تعداد 35461 در سنين مختلف بودندكه 206 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه هاي رضايت از زندگي انريچ، سازگاري زناشويي(DAS) اسپانير و طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ(YSQ-S5) بود. داده ها به روش رگرسيون چند متغيري با رويكرد همزمان آزمون شدند. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و رضايت زناشويي زوجين حاضر در پژوهش رابطه معكوس و معنادار وجود دارد(p 0/01) و همچنين اين طرحواره هاي ناسازگار اوليه قادر به پيش بيني رضايت زناشويي مي باشند . (p 0/01)نتيجه گيري: يافته ها نشان داد كه از اين پژوهش مي توان نتيجه گيري كرد كه ميزان رضايت از زندگي و سازگاري زناشويي بر مبناي طرحواره هاي ناسازگار اوليه قابل پيش بيني است.