اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و اضطراب مرگ بيماران سرطاني

هدف از تحقيق حاضر تعيين ميزان اثربخشي مداخلات اكت بر روي كيفيت زندگي و اضطراب مرگ بيماران سرطاني بود.روش تحقيق از نوع نيمه آزمايشي با گروه پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر، شامل تمامي بيماران سرطاني شهر اصفهان بود كه در بازه زماني تابستان 1401 تحت درمان بوده اند. بدين منظور با استفاده از روش نمونه گيري دردسترس 30 نفر از بيماران سرطاني انتخاب شدند. پس از همتا سازي شركت كنندگان به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش مداخلات اكت را به مدت 8 جلسه (90 دقيقه اي) دريافت كردند، اما گروه كنترل هيچ برنامه اي را دريافت نكردند. ابزار پژوهش حاضر مقياس كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (1996) و مقياس اضطراب مرگ تمپلر (1970) بودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس انجام پذيرفت. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كيفيت زندگي بيماران سرطاني پس از اجراي برنامه درماني اكت در پس آزمون به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل افزايش يافته است(77/ 253 F=،01/ 0 P )؛ و اضطراب مرگ آنها هم كاهش يافته است(77/ 164 F=، 01/ 0 P ). بنابراين برنامه درماني اكت به عنوان يك برنامه درماني مي تواند براي بهبود كيفيت زندگي و كاهش اضطراب مرگ بيماران سرطاني مفيد باشد.