بررسي مزايا و چالش هاي فناوري نوين در توسعه امور پرورشي

كودكان براي موفقيت آينده خود در مدرسه و بزرگسالي به مهارت‌هاي سواد ديجيتالي نياز دارند و اين مهارتها را با دسترسي زودهنگام به فناوري كسب مي‌كنند. فقدان نظارت لازم و عدم كنترل اين فناوري ها موجب مي‌شود دانش‌آموز مهارت هاي اجتماعي منفي پيدا كند. صرف زمان بالاي استفاده از ابزارهاي فناوري، مي‌تواند با شكست دانش آموز در ايجاد روابط مثبت و تحت‌تاثير قرار گرفتن بهزيستي عمومي آنها از جمله رشد ذهني و تمركز همراه باشد. از طرفي، جواناني كه فاقد مهارت‌هاي ديجيتال هستند يا در مناطق دور افتاده زندگي مي‌كنند و يا به زبان اقليت صحبت مي‌كنند، در استفاده از فرصت‌هايي كه فناوري‌هاي ديجيتال مي‌توانند فراهم كنند از سايرين عقب مانده‌اند؛ زيرا از مزايايي چون دسترسي به آموزش، امور پرورشي، مشاغل كه مي‌تواند به شكستن چرخه‌هاي فقر بين نسلي كمك كند و نيز دسترسي به اخبار و منابع اطلاعاتي كه مي‌تواند به حفظ سلامت، ايمني و حقوق آنها كمك نمايد محروم مي باشند. اگرچه افسردگي، خودكشي، استرس، اضطراب و موضوعات مرتبط مانند قلدري از مشكلات عمدۀ استفاده از فناوري محسوب مي شوند؛ ليكن تبادل سريع اطلاعات، توسعه مهارت هاي اساسي، پرورش مهارت هاي خاص، تشويق به عشق به يادگيري، پرورش سواد ديجيتال و دسترسي به منابع از مهمترين مزاياي فناور‌هاي نوين در عرصه امور پرورشي به شمار مي‌رود. اين مقاله در كنار چالش و معايب فناوري در امور پرورشي به بررسي نقش ابزارهاي فناوري در توسعه و ترويج فعاليت‌هاي پرورشي مي‌پردازد.