كاربرد فن آوري هاي نوين در نظام تعليم و تربيت و مشاوره

فناوري به عنوان يك رويكرد نوين، در نقش مكمل نظام آموزشي، بهبود كيفيت تدريس، تنوع بخشيدن به شيوه هاي تدريس، فراهم ساختن آموزش مستمر و خودكار، كوتاه نمودن زمان آموزش، كوتاه كردن دوره تحصيل، توجه به استعدادهاي فردي، انفرادي كردن آموزش و مقابله با مشكلات آموزش جمعي عمل مي كند. محيط آموزشي با سرعتي فزاينده با جهاني شدن، ورود به جامعه اطلاعاتي و گسترش شبكه ها و رسانه هاي ارتباط جمعي جهاني كه نوعي تغيير و تحول محسوب مي شود روبرو مي باشد. شيوه هاي نوين ارتباطي به عنوان بخشي از فرايند آموزش و يادگيري در نظر گرفته شود به طوري كه آشنايي با رايانه و شبكه جهاني اينترنت و يا شبكه هاي مجازي بر تعامل انسان ها و كيفيت زندگي آنان اثر مي گذارد. اين فن آوري ابزار خلق و انتقال دانايي و تصويرگر اجتماع آرماني برخوردار از دانش يعني جامعه دانايي محور بر شمرده مي شود. در عصر كنوني استفاده از فناوري اطلاعات و ارتباطات بايد جاي خود را در نظام تعليم و تربيت پيدا نمايد و به عنوان يك اصل مهم، در برنامه ريزي آموزشي گنجانده شود. شيوه تعليم و تربيت، در مدرسه اي كه مبتني بر فناوري اطلاعات است، تغيير مي يابد و معلم به عنوان آموزش دهنده و دانش آموزان به عنوان يادگيرنده هاي صرف نخواهند بود؛ بلكه محتواي آموزشي به گونه اي طراحي و تدوين مي شود كه هر فرد با توجه به توانمندي هايي كه دارد، بتواند از محتواي آموزشي بهره مند شود.