بررسي مشكلات ياددهي و يادگيري در زبان فارسي

Investigating the problems of teaching and lerarning in persian languages

زبان فارسي، آيينه فرهنگ و هويت ملي ما ايرانيان است اين زبان، در گذر زمان فراز و نشيب‌هاي زيادي را طي كرده، اما همچنان جاودان مانده است. در دوره‌هاي معاصر، به دليل گسترش ارتباطات، پيشرفت‌هاي صنعتي و هجوم واژه‌هاي بيگانه، اين زبان بيش از هر دورهٔ ديگر در معرض خطر قرار گرفته است. يكي از نهادهايي كه بيش از حد هر نهاد ديگري مي‌تواند در حفظ زبان فارسي تأثير گذار باشد، وزارت آموزش و پرورش است. هر چند كه در سال‌هاي اخير، سازمان تأليف كتاب‌هاي درسي، تلاش‌هاي فراوان و مثبتي را در اين جهت آغاز كرده، اين كتاب‌ها به يك باز نگري مجدّد نياز دارد. اين پژوهش به مشكلات و آسيب هاي آموزش و ياددهي و يادگيري زبان و ادب فارسي در آموزش و پرورش پرداخته است. بررسي مشكلات و آسيب در آموزش زبان فارسي خود بيانگر وجود معضلاتي در اين حوزه آموزشي است. كه بايد در سطوح مختلفي مانند سطح منابع انساني و سطح منابع درسي مورد بررسي قرار گيرد و مشكلات به صورت علمي و دقيق بررسي و پژوهش شود و آگاهانه راهكارهاي كارشناسي شده ارائه گردد. بحث مربوط به سطح منابع انساني مي تواند به معلم فراگير، طراحان محتواي درسي، اوليا و ... اختصاص يابد. بحث منابع درسي نيز مربوط به محتواي منابع آموزشي، مطالب و زمان تدريس، شيوه هاي آموزشي، تعداد فراگيران در يك كلاس درسي، مكاتبات در فضاي مجازي و ... بايد مورد بحث و بررسي واقع شود. در اين مقاله سعي بر آن است كه با بيان مشكلات موجود در آموزش اين ماده درسي، اهداف اصلي و اساسي اين درس نيز مشخص شود؛ چرا كه اهداف و محتواي اين درس در زمينه اهداف ملي و ديني و تربيت انساني كامل و شهروندي صالح است. از طرفي زبان فارسي به عنوان شالوده و اساس ساير دروس بايد مورد توجه واقع شود؛ به عبارتي براي رسيدن به اهداف والا و اعتلا و ترقي در ساير مواد درسي لازم و ضروري است كه جنبه علمي و هنري زبان فارسي را غني تر ساخت، تا شاهد پيشرفت هاي چشمگير باشيم.