قابليت اعتماد سيستم هاي غيرقطعي و سيستم هاي تصادفي غيرقطعي

تجزيه و تحليل قابليت اعتماد يك سيستم تاكنون با استفاده از نظريه احتمال مورد بررسي قرار گرفته است. اما گاهي اوقات براي برخي از اجزاي سيستم ممكن است نمونه هاي كمي يا حتي هيچ نمونه اي براي تحليل وجود نداشته باشند، در اين صورت نمي توان توزيع احتمال و در نتيجه قابليت اعتماد سيستم را محاسبه كرد. راه جايگزين استفاده از قضاوت هاي كارشناسان براي تحليل مي باشد. اين مقاله از نظريه عدم حتميت براي تحليل قابليت اعتماد سيستم استفاده مي كند. همچنين، در يك سيستم پيچيده، برخي از مؤلفه ها ممكن است نمونه هاي كافي براي تخمين توزيع احتمال خود داشته باشند و مي توانند به عنوان متغيرهاي تصادفي در نظر گرفته شوند، در حالي كه برخي ديگر ممكن است نمونه كافي نداشته باشند و فقط مي توانند توسط كارشناسان ارزيابي شوند و به عنوان متغيرهاي غيرقطعي در نظر گرفته شوند. در اين مورد، سيستم را نمي توان به سادگي با يك سيستم تصادفي يا يك سيستم غيرقطعي مدل بندي كرد. بنابراين، از متغير تصادفي غيرقطعي براي مدل بندي سيستم استفاده مي كنيم و قابليت اعتماد آن را بر اساس نظريه شانس تحليل مي كنيم.