اهليت براي ازدواج و ويژگي هاي منحصر به فرد در جامعه

Eligibility for marriage

بدون ترديد ازدواج بزرگ ترين و مهم ترين حادثه زندگي هر انساني است كه موفقيت يا شكست در آن براي هر يك از زوجين سرنوشت سار خواهد بود. يكي از اصلي ترين شرايط براي انعقاد عقد نكاح اهليت طرفين عقد نكاح است. اهليت براي ازدواج به اين معني است كه طرفين عقد، توانايي واستعداد قانوني داشته باشند. اما به دليل ويژگي‌هاي خاص عقد نكاح، اهليت در اين عقد داراي شرايط و ويژگي‌هاي منحصر به فردي است كه آن را از ساير عقود متمايز مي كند و مي توان گفت قواعد عمومي اهليت در پاره اي ازموارد در اين عقد قابل اجرا نيست. در ازدواج دو نوع اهليت مطرح است كه يكي اهليت تمتع و ديگري استيفاء مي باشد در تمتع به محض اين كه انسان پا به عرصه زندگي گذاشت توانايي دارا شدن حقوق را كسب مي كند و به محض مرگ اين حق نيز سلب مي شود. در اهليت استيفاء يعني شخصي كه بتواند در اموال و حقوق خود تصرف كند. مطابق فقه اماميه و مدني براي ازدواج صرف اراده طرفين كافي نيست بلكه بايد شرايط لازم براي تحقق ازدواج نيز موجود باشد. از نظر حقوقي، شخص براي ازدواج بايد اهليت داشته باشد و منظور از اهليت در ازدواج، بلوغ، عاقل بودن شخص و رشيد بودن است. در بيشتر نظام‌هاي حقوقي، براي آغاز زندگي مشترك، داشتن حداقلي از سن پيش‌بيني شده و ازدواج در سنين كمتر از آن يا به نحو اطلاق منع شده يا مشروط به تحقق شرايطي شده است.