اثربخشي طرحواره درماني بر نشخوار ذهني زنان سرپرست خانواده

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر نشخوار ذهني در زنان سرپرست خانواده بود. طرح تحقيق نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه آزمايشي و كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي زنان سرپرست خانواده 30 تا 50 ساله حاضر در بهزيستي شهر مشهد در سال 1399 بود كه حدود 6400 نفر هستند. از ميان جامعه آماري با استفاده از روش نمونه گيري دردسترس، 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به سه و پرسشنامه مقياس پاسخ نشخوار ذهني (تري نور و همكاران، 2003) پاسخ دادند. اين 30 نفر به طور تصادفي در ۲ گروه 15 نفره آزمايش و كنترل گزينش شدند كه گروه آزمايش، طرحواره درماني گروهي را دريافت كرد و گروه كنترل كه در ليست انتظار قرار دارند. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از تحليل كوواريانس استفاده شد و داده‌ها به كمك نرم‌افزار spss-22 تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه طرحواره درماني گروهي به طور معني داري منجر به كاهش نشخوار ذهني در زنان سرپرست خانواده مي شود. در نتيجه مي توان گفت طرحواره درماني گروهي رويكرد مناسبي جهت كاهش نشخوار ذهني در زنان سرپرست خانواده مي باشد.