اثربخشي آموزش شفقت به خود بر سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت سالمندان

سازمان بهداشت جهاني بر اهميت رفتار ارتقاء دهنده سلامت به عنوان يك راهبرد كليدي در حفظ كيفيت زندگي تاكيد كرده است.اين پژوهش با هدف اثربخشي آموزش شفقت به خود بر سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت سالمندان شهرستان تنكابن در سال 401-1400 انجام گرفت.روش پژوهش به صورت نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون بود. جامعه آماري پژوهش كليه زنان سالمند مركز جامع توانبخشي پارسايان شهر تنكابن بودند كه پس از كسب رضايت شركت در مطالعه به صورت دردسترس 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل جايگزين شدند. برنامه مداخله آموزش شفقت به خود بر اساس روش گيلبرت طي 8 هفته براي مشاركت كنندگان گروه آزمايش به اجرا درآمد و گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت والكر، اسكاريست و پندر (1987) در هر دومرحله پيش آزمون و پس آزمون، جمع آوري و با روش آماري تحليل واريانس و تحليل كوواريانس با نرم افزار SPSS-23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ميانگين نمرات متغيرهاي تغذيه، فعاليت بدني، مسئوليت پذيري سلامت، مديريت استرس، حمايت بين فردي و خودشكوفايي در گروه آزمايشپس از مداخله سطح بالاتري از گروه كنترل بود. همچنين نتايج تحليل كوواريانس نشان داد آموزش شفقت به خود تاثير معناداري بر سبك ارتقاء دهنده سلامت سالمندان دارد. بر اساس يافته هاي مطالعه حاضر مي توان گفت آموزش شفقت به خود بر سبك ارتقاء دهنده سلامت سالمندان موثر است.