تأثير تجربه‌ زيسته دانشجو از آواي سازماني و سكوت سازماني: يك مطالعه روي دانشجويان روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه پيام نور استان يزد

تحصيل در دانشگاه تجربه‌اي مهم و تأثيرگذار در زندگي هر دانشجو است كه با نام تجربه زيسته دوران دانشجويي ناميده مي شود. اين تجربه مي‌تواند بر شكل‌گيري شخصيت، دانش، مهارت‌ها و نگرش‌هاي فرد تأثير بسزايي داشته باشد. رابطه قوي بين تجربه زيسته و مولفه هاي سكوت سازماني و آواي سازماني وجود دارد. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير تجارب زيسته دانشگاه‌ها بر درك تجربه ذهني آن‌ها از آواي سازماني با توجه به نقش ميانجي گري سكوت سازماني انجام شده است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، كاربردي و به لحاظ شيوه گردآوري داده‌ها توصيفي از نوع همبستگي است كه در آن رابطۀ بين متغيرها بر اساس هدف پژوهش مورد تحليل قرارگرفته است.جامعۀ آماري اين پژوهش شامل كليۀ دانشجويان كارشناسي روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه‌ پيام نور استان يزد بوده و نمونۀ پژوهش با استفادة از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده 84 نفر انتخاب شده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل سه پرسشنامۀ خودگزارش بوده و داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفادة از روش‌هاي آمار توصيفي و استنتاجي تجزيه و تحليل شده‌اند. نتايج پژوهش نشان داد كه تجارب زيسته دانشگاه‌ها بر درك تجربه ذهني آن‌ها از آواي سازماني با توجه به نقش ميانجي گري سكوت سازماني تأثير دارد. به عبارت ديگر، هر چه تجارب زيسته دانشگاه‌ها مثبت‌تر باشد، سكوت سازماني كمتر خواهد بود و در نتيجه تجربۀ ذهني دانشجو از آواي سازماني مثبت‌تر خواهد بود.اين نتايج با نظريه انطباق فرد-سازماني سازگاري دارد. اين نظريه معتقد است كه هنگامي كه ويژگي‌هاي فرد و سازمان با يكديگر سازگاري دارند، رضايت، تعلق و عملكرد فرد بهبود مي‌يابد. در اين پژوهش، نشان داده شد كه تجربه زندگي در دانشگاه مي‌تواند به عنوان يكي از عوامل مهم در انطباق فرد-سازماني و بهبود درك ذهني دانشجويان از آوا‌ي سازماني مؤثر باشد.