پيش بيني بهزيستي تحصيلي براساس انعطاف پذيري شناختي با ميانجي گري اشتياق تحصيلي در دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان بانه

اين پژوهش با هدف پيش بيني بهزيستي تحصيلي براساس انعطاف پذيري شناختي با ميانجي گري اشتياق تحصيلي در دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان بانه انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر گردآوري داده ها، توصيفي- همبستگي و از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دختر و پسر متوسطه دوم شهرستان بانه در نيمه دوم سال تحصيلي 1401-1402 بود كه حجم آنها برابر 5066 نفر است كه 300 نفر به عنوان نمونه آماري مورد نياز انتخاب شد. همچنين روش نمونه-گيري در اين پژوهش خوشه اي چند مرحله اي بود. دانش آموزن، پرسشنامه بهزيستي تحصيلي پيترينن و همكاران (2014)، پرسشنامه انعطاف پذيري روانشناختي بوند و همكاران (2011) و پرسشنامه اشتياق تحصيلي فردريكز و همكاران (2004)، را تكميل كردند. جهت برازش مدل و آزمون فرضيه ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) استفاده‌شده است كه براي انجام اين آزمون ها از نرم‌افزار SPSS27 و PLS3 استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين انعطاف پذيري شناختي و بهزيستي تحصيلي (602/0=B)، بين انعطاف پذيري شناختي و اشتياق تحصيلي (327/0=B)، بين اشتياق تحصيلي و بهزيستي تحصيلي (286/0=B) در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. همچنين نتايج آزمون سوبل نشان داد كه متغير اشتياق تحصيلي نقش ميانجي را در رابطه بين انعطاف پذيري شناختي با بهزيستي تحصيلي ايفا كرد.