نقش پرخاشگري و باورهاي معنوي در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر بندرعباس

پژوهش حاضر با هدف نقش پرخاشگري و باورهاي معنوي در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر بندرعباس انجام شده است.اين پژوهش يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر بندرعباس به تعداد 945 نفر بود. بر اين اساس با استفاده از فرمول كوكران تعداد 197 نفر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي ندازه گيري متغيرهاي پژوهش از پرسش نامه پرخاشگري باس وبري و پرسش‌نامه باورهاي معنوي مؤسسه ملي سلامت ايالات ‌متحده (۱۹۹۹) كه برگرفته از پرسش‌نامه ۳۹ گويه اي معنويت/ دين‌داري است كه در سال ( 1۹۹۹) توسط مؤسسه ملي سلامت ايالت متحده تدوين و هنجاريابي شده است، و براي آسيب هاي اجتماعي پرسش‌نامه سنجش نگرش به آسيب‌هاي اجتماعي با هدف بررسي و ارزيابي نگرش دانش‌آموزان پيرامون بعضي از آسيب‌هاي اجتماعي در قالب ۴۲ سوال پنج گزينه‌اي از كاملاً موافق تا كاملاً مخالف تهيه و تنظيم شده‌است. آسيب‌هاي اجتماعي كه در اين پرسش مورد نظر بوده شامل سرقت، پرخاش‌گري، مواد مخدر، مسائل جنسي، خودكشي، و فرار از خانه بوده‌است. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و آزمون رگرسيون گام به گام تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين باورهاي معنوي با آسيب هاي اجتماعي در دانش آموزان رابطه معنادار مثبت وجود دارد، و بين پرخاشگري با آسيب هاي اجتماعي دانش آموزان رابطه معنادار منفي وجود دارد. با توجه به نقش پرخاشگري و باورهاي معنوي در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي دانش آموزان به نظر مي رسد با بالا بردن باورهاي معنوي در دانش آموزان مي توان به پيشگيري آسيب‌هاي اجتماعي در دانش آموزان اميدوار بود. وپرخاشگري آنان را كاهش داد.