معادلات ساختاري تأثير سيستم‌هاي مغزي رفتاري براضطراب با ميانجي‌گري اجتناب شناختي و تحمل ابهام در بيماران مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس

اضطراب، نقش مهمي در بيماري ام‌اس دارد و مي‌تواند روند بيماري را تشديد نمايد. اين مطالعه با هدف بررسي معادلات ساختاري تأثير سيستم هاي مغزي رفتاري بر اضطراب با ميانجي‌گري اجتناب‌شناختي و تحمل ابهام در بيماران مبتلا به موتيپل‌اسكلروزيس انجام شد. روش پژوهش توصيفي همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود از جامعه آماري بيماران عضو انجمن ام‌اس يزد تعداد 126نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. داده‌‌ها با كمك پرسشنامه‌هاي سيستم‌هاي بازداري و فعال‌سازي رفتاري، اجتناب شناختي، تحمل ابهام و اضطراب بك جمع‌آوري شد. نتايج نشان داد اثر مستقيم سيستم بازداري رفتاري و فعال‌سازي رفتاري بر اضطراب و اجتناب‌شناختي معني‌دار است (05/0P ). اثر مستقيم سيستم بازداري رفتاري بر تحمل ابهام معني‌دار نيست (05/0 P)، ولي اثر مستقيم فعال‌سازي رفتاري بر تحمل ابهام معني‌دار بود (05/0P ). اثر مستقيم تحمل ابهام بر اضطراب معني‌دار است (05/0P )، ولي اثر مستقيم اجتناب‌شناختي در اضطراب معني‌دار نيست (05/0 P). بازداري‌ رفتاري با ميانجي‌گري اجتناب‌شناختي و تحمل ابهام و اضطراب اثر غيرمستقيم ندارد (05/0 P). سيستم فعال‌سازي رفتاري با ميانجي‌گري اجتناب‌شناختي بر اضطراب اثر غير مستقيم ندارد (05/0 P ). سيستم فعال‌سازي رفتاري با ميانجي‌گري تحمل ابهام بر اضطراب اثر غيرمستقيم دارد (05/0P ). پس طراحي مداخلات در متغيرهاي تأثيرگذار مستقيم و غيرمستقيم مي‌تواند در كاهش اضطراب اين بيماران نقش داشته باشد.