بهبود يادگيري مفهوم اعداد و شمارش در دانش آموز پايه اول ابتدايي داراي بيش فعالي با تاخير رشد كلامي

پژوهش حاضر به منظور بهبود يادگيري مفهوم اعداد و شمارش در دانش آموز بيش فعال با تاخير رشد كلامي پايه اول ابتدايي دبستان شهيد رجبي شهر مشهد در سال تحصيلي ۱۴۰۲_۱۴۰۱ صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر اقدام‌پژوهيست كه از نظر هدف يك تحقيق كاربردي است. در اين اقدام پژوهي از روش هاي پژوهش كمي و كيفي به صورت تركيبي استفاده شده است. روش نمونه گيري موردي بوده است( دانش آموز بيش فعال با تاخير رشد كلامي). ابزارهاي جمع آوري اطلاعات، چك ليست مشاهده، مصاحبه و آزمون محقق ساخته مي‌باشد. تجزيه و تحليل اطلاعات از طريق تحليل محتواي روايت‌هاي حاصل از مشاهده و متون حاصل از مصاحبه انجام شد. همچنين تجزيه و تحليل اطلاعات حاصل از آزمون محقق ساخته از طريق آمار توصيفي (فراواني و ميانگين) و آمار استنباطي(خيدو) انجام شد. روايي محتوايي چك ليست مشاهده، سوالات مصاحبه و سوالات پرسشنامه توسط متخصصان پژوهشي احراز شد. طبق يافته‌هاي به دست آمده نتيجه گرفته شد كه اجراي راهكارهاي به كار رفته موثر بوده است. مقايسه فراواني‌هاي مشاهده شده قبل از اجراي راهكارهاي انتخابي و بعد از اجراي راهكارها، در مولفه‌هاي شمارش چوب خط، دسته‌بندي چوب خط‌ها، شمارش شكل، شمارش پشت سر هم اعداد، درست كردن دسته‌هاي ده تايي، شكل كشيدن براي يك عدد، تفاوت معناداري را نشان مي‌دهند P 0,05)).