تبيين روابط علي بين نظام هاي مغزي رفتاري و عملكرد خانواده براساس نقش واسطه اي تنظيم هيجان در زنان متأهل

هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطه‌اي تنظيم هيجان در رابطه غيرمستقيم بين نظام‌هاي مغزي رفتاري و عملكرد خانواده را در زنان متأهل بود. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش حاضر شامل 600 زن متأهل مراجعه‌ كننده به فرهنگسراهاي امام خميني و قيطريه در منطقه 1 شهر تهران در سال 1398 بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان آن‌ها 350 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه سنجش خانوادگي مكمستر (1983)؛ پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و همكاران (2001) و مقياس سيستم‌هاي بازداري/ فعال‌سازي رفتاري كارور و وايت (1994) بود. پس از حذف 26 پرسشنامه مخدوش و پرت، جهت تحليل داده‌ها از روش الگويابي معادله‌هاي ساختاري استفاده شد. در پژوهش حاضر ضريب مسير مستقيم بين نظام فعال‌ساز رفتاري با عملكرد خانواده مثبت بود (126/0=β، 001/0=P). ضريب مسيرمستقيم بين راهبردهاي مثبت تنظيم هيجان با عملكرد خانواده (439/0=β، 001/0=P) مثبت و ضريب مسير مستقيم بين راهبردهاي منفي و عملكرد خانواده (262/0=β، 001/0=P) منفي بود. ضريب مسير غيرمستقيم بين نظام فعال‌ساز رفتاري و عملكرد خانواده مثبت (136/0=β، 001/0=P) بود. براساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر پيشنهاد مي‌شود، درمانگران مداخلات باليني لازم را براي تقويت و اصلاح نظام‌هاي مغزي رفتاري و تنظيم هيجان زنان متأهل در نظر بگيرند تا در عملكرد روزمره، اجتماعي و همچنين عملكرد خانوادگي‌شان بهبود حاصل شود.