جهت گيري مذهبي(دورني و بيروني) با شادكامي در بين دانشجويان

تحقيق حاضر با هدف تعيين رابطه بين جهت‌گيري مذهبي(دروني و بيروني) با شادكامي در دانشجويان دانشگاه علامه طباطبايي انجام شد. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه‌ي دانشجويان دختر مشغول به تحصيل دانشگاه علامه طباطبائي در سال‌ تحصيلي1392-1391بودند. به طريق نمونه‌گيري خوشه‌اي سه دانشكده‌ي روانشناسي و علوم تربيتي، حقوق و علوم سياسي و دانشكده‌ي نيمه حضوري انتخاب شدند. نمونه‌ي مذكور شامل250 دانشجو بود. براي عملي شدن پژوهش حاضر از دو پرسشنامه‌هاي جهت‌گيري مذهبي آلپورت و شادكامي آكسفورد استفاده شد كه دانشجويان آن را تكميل كردند. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش‌‌ آماري همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده بيانگر وجود تفاوت معني‌دار (p 0.01) بين جهت‌گيري مذهبي دروني و شادكامي در دانشجويان است، بنابراين فرضيه محقق تاييد مي‌شود. ولي بين جهت‌گيري مذهبي بيروني و شادكامي تفاوت معناداري ديده نشد، به اين معنا كه فرضيه‌ي تحقيق رد شد.