پيش‌بيني علائم اختلال اضطراب اجتماعي بر اساس كمال‌گرايي: نقش ميانجي عزت نفس

امروزه اختلال اضطراب اجتماعي و شناسايي عوامل زمينه‌ساز آن مورد توجه محققان بسياري قرار گرفته است. بر پايه پژوهش‌هاي قبلي، كمال‌گرايي از جمله عوامل مهم و تأثيرگذار بر اختلال اضطراب اجتماعي بوده است؛ با اين حال نقش ميانجي سازه‌هاي روان‌شناختي در اين رابطه كمتر بررسي شده است. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني علائم اختلال اضطراب اجتماعي بر اساس كمال‌گرايي به واسطه عزت نفس صورت پذيرفت. پژوهش حاضر از لحاظ ماهيت توصيفي، از لحاظ هدف بنيادي و از حيث روش جزو مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه تبريز در سال 1401 بودند كه از ميان آنها نمونه‌اي به حجم 150 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعي جرابك (1996)، پرسشنامه كمال‌گرايي چندبعدي هويت و فلت (1990) و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1965) را پس از دريافت دستورالعمل تكميل كردند. به منظور تحليل داده‌ها و آزمون فرضيه‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد. نتايج نشان داد كمال‌گرايي خويشتن مدار، كمال‌گرايي ديگر مدار و كمال‌گرايي جامعه مدار به ترتيب با ضرايب استاندارد 09/0، 08/0 و 10/0 مي‌توانند علائم اختلال اضطراب اجتماعي را با ميانجي‌گري عزت نفس پيش‌بيني كنند (01/0 ). با توجه به يافته‌هاي به دست آمده به نظر مي‌رسد كمال‌گرايي و عزت نفس در بروز اختلال اضطراب اجتماعي داراي اهميت بوده و توجه به اين متغيرها مي‌تواند روان‌شناسان و روان‌درمانگران را در كاهش علائم و نشانه‌هاي افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي ياري رساند.