شماره ركورد كنفرانس :
5345
عنوان مقاله :
الگوي مشاركت ورزشي و شاخص هاي سلامت كشورها (مطالعه تطبيقي ايران و كشورهاي اروپايي)
پديدآورندگان :
رنجبر صادق sranjbar69@ut.ac.ir گروه علوم رفتاري و شناختي ورزشي، دانشكده علوم ورزشي و تندرستي، دانشگاه تهران، تهران، ايران , شهبازي مهدي گروه علوم رفتاري و شناختي ورزشي، دانشكده علوم ورزشي و تندرستي، دانشگاه تهران، تهران، ايران
كليدواژه :
شاخص هاي سلامت , كيفيت زندگي , مشاركت ورزشي , ورزش همگاني , مطالعه تطبيقي
عنوان كنفرانس :
نهمين كنگره ملي انجمن روانشناسي ايران؛ با تأكيد بر روان شناسي و مسائل اجتماعي
چكيده فارسي :
هدف از اين مطالعه بررسي و تحليل الگوي مشاركت ورزشي و شاخص هاي سلامت ايران و كشورهاي برتر اروپايي در زمينه مشاركت ورزشي بود. اين پژوهش بر اساس هدف از نوع مطالعات كاربردي و بر اساس نوع داده هاي مورد استفاده از نوع مطالعات كيفي بود كه با رويكرد تطبيقي انجام گرفت. سطح مكاني تطبيق شامل پنج كشور برتر اروپايي در زمينه مشاركت ورزشي و كشور ايران بود. بر اساس گزارش كميسيون اروپا (2022) در قاره اروپا كشورهاي (فنلاند، لوكزامبورگ، هلند، سوئد، دانمارك،) به ترتيب با نرخ ٪71، ٪63، ٪60، ٪59 و ٪59 بالاترين نرخ مشاركت ورزشي هفتگي را داشتند. در ايران از آنجاكه آمار ملي در زمينه مشاركت ورزشي وجود ندارد طبق گزارش مركز پژوهشهاي مجلس (1398) ميزان مشاركت ورزشي براساس آخرين آمار وزارت ورزش و جوانان 21 درصد گزارش شده است كه آمار اعلام شده در اين بررسي مبناي مقايسه قرار گرفت. نتايج اين مطالعه نشان داد كشورهاي برتر اروپايي در زمينه مشاركت ورزشي از نظر شاخص جهاني كيفيت زندگي (Quality of life) در سال 2022 وضعيت ممتازي داشته اند. رتبه جهاني (فنلاند، لوكزامبورگ، هلند، سوئد، دانمارك،) در شاخص كيفيت زندگي، به ترتيب 6-18-7-1 و 2 بود. همچنين رتبه ايران در شاخص كيفيت زندگي 86 گزارش شده است. طبق تحليل داده ها الگوي مشاركت ورزشي در كشورهاي منتخب و موفق شامل؛ توجه ويژه به ورزش كودكان و ورزش دانش آموزي و تبديل ورزش به فرهنگ از طريق آموزش، اختصاص بودجه قابل توجه و وجود مشوقها و طرح هاي ملي بود. همچنين در تحليل الگوي مشاركت ورزشي كشورهاي موفق مؤلفه هاي اصلي ترويج فعاليت بدني و مشاركت ورزشي شامل (فعال كردن جامعه ؛ ايجاد محيط فعال (توجه به فضاها و اماكن موجود)؛ فعال كردن افراد و ايجاد اراده در جهت فعال كردن حاكميت ) مورد تأييد قرار گرفت. بنابراين به نظر مي رسد توجه ويژه به افزايش نرخ مشاركت ورزشي در ايران به عنوان يك شاخص اثرگذار در سلامت جامعه بيش از پيش ضرورت دارد.