اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر خودتنظيمي هيجاني بيماران مبتلا به سرطان پستان

درمان‌‌‌هاي روانشناختي متعددي براي افزايش متغير‌‌هاي مثبت و كاهش متغير‌‌هاي منفي در بيماران مبتلا به سرطان به كار مي‌رود. اين پژوهش با هدف اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر خودتنظيمي هيجاني بيماران مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت. طرح اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون -پس‌آزمون- با گروه كنترل بود و جامعه آماري همه بيماران مبتلا به سرطان پستان مراجعهكننده به مركز غيردولتي سرطان‌شناسي بالغين شهر اروميه را شامل شد (n=200). با روش نمونه گيري هدفمند (با در نظر گرفتن ملاك‌‌‌هاي ورود) ابتدا 30 بيمار انتخاب شدند، سپس به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. پرسشنامه خودتنظيمي هيجاني هافمن و كاشدن (2010) براي گردآوري داده‌ها به‌كار گرفته شد. نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات خودتنظيمي ‌‌‌هيجاني در مقايسه با گروه كنترل معنادار بود. به طوري كه درمان مبتني بر شفقت باعث افزايش خودتنظيمي هيجاني گرديد (p 0.05). درمان مبتني بر شفقت مي‌تواند به انسجام هيجاني، رفتار‌‌هاي سازشي جديد و ارزيابي هيجان‌‌‌هاي مثبت و منفي شده و از اين طريق باعث بهبود خودتنظيمي هيجاني شود. بر اين اساس به متخصصان روانشناسي و سرطان‌شناسي پيشنهاد مي شود در كنار ساير مداخلات از درمان مبتني بر شفقت استفاده كنند.