نقش تعاملي نشخوار ذهني و كمال‌گرايي در پيش‏بيني شدت نشانه‌هاي باليني

يكي از موضوعاتي كه در طي دو دهه گذشته تلاش و توجهات تجربي و نظري فراواني را به خود جلب كرده است، بحث نشانه‌هاي باليني است. اين پژوهش باهدف بررسي رابطه بين نشخوار ذهني و كمال‌گرايي با شدت نشانه‌هاي باليني در دانشجويان انجام گرفت. پژوهش حاضر توصيفي - همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را 11534 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز كه در سال تحصيلي 1400-1401 مشغول به تحصيل بودند، تشكيل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و بااطلاع از حجم جامعه‌ي آماري 380 نفر بود. روش نمونه‌گيري به‌صورت در دسترس بود. ابزارهاي پژوهش شامل نشانه‌هاي باليني، پرسشنامه كمال‌گرايي و پرسشنامه نشخوار ذهني بود. براي تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون از طريق نرم‌افزار spss ويرايش 25 استفاده شد. نتايج نشان داد بين نشخوار ذهني و كمال‌گرايي با شدت نشانه‌هاي باليني رابطه وجود دارد (05/0 p). همچنين سهم قابل‌توجهي از شدت نشانه‌هاي باليني توسط نشخوار ذهني و كمال‌گرايي تبيين شد. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت نشخوار ذهني و كمال‌گرايي توانايي پيش‌بيني شدت نشانه‌هاي باليني دانشجويان رادارند.