پيش‌بيني تعارضات زناشويي بر اساس توانمندي ايگو و باورهاي غيرمنطقي در پاندمي كرونا

هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني تعارضات زناشويي بر اساس توانمندي ايگو و باورهاي غيرمنطقي در پاندمي كرونا در سال 1401 بود. طرح پژوهش حاضر به لحاظ نوع هدف، جزء پژوهش‌هاي كاربردي و از لحاظ نوع ماهيت داده، جزء پژوهش‌هاي كمي و از نظر روش گردآوري توصيفي و به شيوه همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه زنان مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه 20 شهر تهران در سال 1401 بود كه دليل مراجعه آن‌ها وجود تعارض زناشويي ذكر شده بود. براي انتخاب نمونه پژوهش حاضر از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده شد. بدين‌صورت كه بر اساس قرعه‌كشي و به شيوه تصادفي ساده ابتدا مراكز مشاوره منطقه 20 شهر تهران انتخاب و سپس زوجين متعارض مراجعه‌كننده انتخاب شدند و ملاك تعيين سطح تعارض زناشويي نمره T بالاي 64 در نظر گرفته شد. ابزارهاي گردآوري داده‌ها عبارت بودند از پرسشنامه‌هاي تعارضات زناشويي ثنايي ذاكر (1387)، توانمندي ايگو ماركستروم و همكاران (1997) و باورهاي غيرمنطقي جونز (1968) بود. داده‌ها توسط آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان داد توانمندي ايگو 8/22 درصد از واريانس تعارضات زناشويي را در زوجين در پاندمي كرونا پيش‌بيني مي‌كند. باورهاي غيرمنطقي 1/20 درصد از واريانس تعارضات زناشويي را در زوجين در پاندمي كرونا پيش‌بيني مي‌كند.