الگوي ساختاري ديدگاه گيري اجتماعي، همدلي و احساس تنهايي در نوجوانان

ديدگاه گيري اجتماعي يكي از مهارت هاي ضروري براي برقراري روابط اجتماعي است كه ريشه در توانايي هاي شناختي دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي ارائه الگوي ساختاري ديدگاه گيري اجتماعي بر اساس همدلي با نقش ميانجي احساس تنهايي در نوجوانان بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه آماري در اين پژوهش شامل نوجوانان شهر چالوس در سال 1402 بودند. حجم نمونه بر اساس مدل كلاين(2023) و با روش نمونه‏گيري در دسترس(شيوه آنلاين) 300 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوري داده‏هاي پژوهش شامل پرسشنامه ديدگاه-گيري اجتماعي(SPS) محققي و همكاران (1395)، مقياس همدلي اساسي(BES) جوليف و فارينگتون(2006) و مقياس احساس تنهايي-نسخه سوم(UCLALS3) راسل(1996) بود. تحليل آماري داده‏ها با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه اثرات مستقيم همدلي و احساس تنهايي بر ديدگاه‏گيري اجتماعي معنادار بود. همچنين نتايج نشان داد كه احساس تنهايي در رابطه بين همدلي با ديدگاه‏گيري اجتماعي نقش ميانجي و معنادار دارد. همچنين مدل نهايي پژوهش از برازش مطلوبي برخوردار بود(071.0=RMSEA و 05.0 P-value) و 99 درصد ديدگاه گيري اجتماعي به ‌وسيله همدلي با نقش ميانجي احساس تنهايي ‏تبيين مي‏شود. بنابراين ديدگاه گيري اجتماعي نوجوانان مي تواند متاثر از هوش همدلي و احساس تنهايي آنان باشد.