اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر شناخت اجتماعي، تنظيم هيجان و خودكارآمدي دانش آموزان داراي سندرم پرستش افراد مشهور

سندرم پرستش افراد مشهور يك شرايط رفتاري و روان‌شناختي است كه در آن افراد به شدت متمركز بر فردي خاص از افراد مشهور و شناخته‌شده مي‌شوند و در بسياري از موارد تا حدي ناسالم به آن‌ها مشتاقانه تعلق مي‌ورزند. اين شرايط گاهاً به عنوان پرستش مشهوران يا پرستش معبوديت هم شناخته مي‌شوند. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر شناخت اجتماعي، تنظيم هيجان و خودكارآمدي دانش آموزان داراي سندرم پرستش افراد مشهور انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح آن به‌صورت پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانش-آموزان شهر تهران در سال 1402 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 36 نوجوان كه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه گواه جايدهي شدند. ابزار گردآوري شامل پرسشنامه هاي پرستش افراد مشهور، شناخت اجتماعي، تنظيم هيجان و خودكارآمدي بود. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي درمان شناختي رفتاري را دريافت كردند ولي گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكردند. در انتها داده هاي به دست آمده با آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره توسط SPSS-24 تحليل شدند. نتايج به دست آمده مشخص كرد كه درمان شناختي رفتاري به صورت معناداري موجب افزايش شناخت اجتماعي (96/39=F، 001/0 P)، تنظيم هيجان (87/56=F، 001/0 P) و خودكارآمدي (19/49=F، 001/0 P) در دانش آموزان داراي سندرم پرستش افراد مشهور مي شود (01/0 P). اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اعمال مداخلات مؤثر و آموزش مهارت‌هاي مرتبط مي‌تواند به بهبود عملكرد و كيفيت زندگي افراد مبتلا به اين سندرم كمك كند. بر اين اساس، توصيه مي‌شود كه اين روش‌هاي درماني در مديريت سندرم پرستش افراد مشهور در نظر گرفته شود و برنامه‌هاي مناسبي براي ارائه آنها به دانش‌آموزان مبتلا به اين سندرم تدوين شود.