مهاجران اقليمي، پيامد تغيير اقليم در كانون هاي جمعيتي كناره لوت و شكل گيري حفره امنيتي در شرق كشور

مهاجران اقلمي پديده اي نوظهور است كه در دهه ي اخير در پي گرماها و خشكسالي هاي بي بازگشت در دشت سيستان رخ داده است و به تبع آن هزاران نفر از ساكنين روستاها و شهرهاي كوچك مكان ديگري براي ادامه زندگي و معيشت انتخاب نموده اند. اين منطقه روزگاري شرايط مطلوبي زيست پذيري داشت اما اكنون، تحت تلاقي بي امان خشكسالي، گردوغبار و بادهاي شديد، ورشكستگي و گرسنگي، جمعيت در حال ترك منطقه است. تقريباً همه در اينجا درجاتي از عدم اطمينان در مورد اينكه وعده غذايي بعدي آنها از كجا خواهد آمد را تجربه مي كنند. انتخاب هاي جديدي و سياست هاي جديدي در حال حاضر در زمينه مهاجران اقليمي در حال شكل گيري است. ما بر تغييرات اقليمي در دشت سيستان تمركز كرده و از داده‌هاي آب و هوايي و توسعه اقتصادي براي بررسي طيف وسيعي از سناريوها استفاده كرديم. مدل ما پيش‌بيني مي‌كند كه مهاجرت بدون توجه به آب و هوا هر سال افزايش مي‌يابد، اما با تغيير آب و هوا، ميزان مهاجرت به طور قابل‌توجهي افزايش مي‌يابد. در شديدترين سناريوهاي اقليمي، بيش از 200 هزار نفر از مهاجران در طول در طول 20 سال آينده به سمت زاهدان، چابهار، بيرجند و مشهد خواهند رفت و در اين منطقه حفره امنيتي ايجاد خواهد شد. تنها راه كاهش بي‌ثبات‌كننده‌ترين جنبه‌هاي مهاجرت دسته‌جمعي اقليمي، آماده‌سازي براي آن است، و آماده‌سازي مستلزم مديريت بحران و آينده نگري دقيق‌تري از اين است كه مردم احتمالاً به كجا و چه زماني مي روند.