آسيب شناسي و بررسي احياي ظرفيت هاي گردشگري كرمان با هدف توسعه گردشگري لوت

نظر به اينكه صنعت گردشگري در برخي كشورها سومين اقتصاد پويا و درحال توسعه پس از صنايع نفت وخودرو محسوب مي شود وسازمان توسعه وهمكاري جهاني اين صنعت را پس از بانكداري دومين بخش خدمات در تجارت معرفي نموده است، بنابراين برنامه ريزي براي پيشرفت اين صنعت در هر منطقه جهت رونق اقتصادي آن از اهميت بسزايي برخوردار مي باشد. در سال هاي اخير به منظور بهره برداري و سازماندهي هر چه بيشتر جاذبه هاي گردشگري ، ايجاد منطقه ي نمونه گردشگري به عنوان الگوي توسعه گردشگري انتخاب شده است. استفاده از روش هاي مناسب براي تعيين بهترين مكان از ميان تعداد زيادي مكان، با بهره گيري از تعدادي معيارها و شاخص ها براي برنامه ريزي توسعه گردشگري جهت رسيدن به توسعه پايدار ضروري است. روش تحقيق،در اين پژوهش رويكرد توصيفي- تحليلي است و مطالعات كتابخانه اي و ميداني و معيارها بر اساس نظر كارشناسي شامل عوامل محيطي، اقليم، جاذبه ها، راههاي دسترسي و تسهيلات مشخص و ميزان ارزش اهميت هر معيار برآورد گرديد. استان كرمان از جمعيت بالاي جوان، وسعت قابل توجه و زمينهاي حاصلخيز ، منابع زيرزميني غني و ارزشمند و قابليتها و جاذبه هاي متنوع گردشگري بر خوردار ميباشد. با اين وجود، معضلات متعدد اجتماعي– فرهنگي، اقتصادي و كالبدي- فضايي و توسعه ناپايدار ( به خصوص در مناطق بياباني و كويري ) به عنوان چالشي اساسي فراروي مديران و برنامه ريزان ملي، منطقه اي و محلي مي باشد. نتايج حاصل از كاربرد اين روش نشان مي دهد كه شهر كرمان داراي فرصت ها و قوت هاي نسبتاً زيادي نسبت به نقاط ضعف و تهديدات خارجي جهت توسعه صنعت گردشگري است. بنابراين استراتژي هاي تهاجمي براي توسعه اين بخش بايد در اولويت قرار گيرد. براساس نتايج رشد گردشگري و منابع درآمدي حاصل از اين صنعت مي تواند يكي از عوامل مهم و تأثيرگذار در توسعه اقتصادي و پايداري درآمدي شهر كرمان باشد. همچنين توسعه صنعت گردشگري متأثر از عواملي نظير زيرساخت ها و تسهيلات، اطلاع رساني و تبليغات مي باشد.