مقايسه عملكرد چهار گروه نژادي زنبورعسل (كارنيكا، ايتاليايي، مدا و هيبريدي از مدا و كارنيكا) در مناطق كوهستاني غرب ايران (استان كردستان) صفت مورد مطالعه رفتار بچه‌دهي

عملكرد زنبورعسل تحت تأثير عوامل مختلفي از قبيل ژنتيك و نژاد زنبورعسل، آب و هوا و شرايط محيطي، مديريت كلني و نحوه كنترل بيماري‌ها و مبارزه با آفات قرار مي‌گيرد. با توجه به اين كه كلني‌هاي با ژنوتيپ‌هاي متفاوت، رفتارها و احتمالاً عملكرد متفاوتي را از خود نشان مي‌دهند، در اين تحقيق عملكرد چهار نژاد زنبورعسل (كارنيولان، ايتاليايي، ايراني و هيبريد ايراني و كارنيكا) در مناطق كوهستاني غرب ايران مورد مقايسه قرار گرفت. براي اين منظور پس از تهيه ملكه‌هاي مورد نظر، تعداد ۶۴ كندوي تازه و خالي از قاب، تهيه و به 4 گروه نژادي اختصاص يافت. در هر گروه نژادي ابتدا كلني‌ها از نظر جمعيت و ذخيره عسل و گرده همسان سازي شدند. صفت مورد مطالعه رفتار بچه‌دهي است. مجتمع پروش زنبورعسل و توليد ملكه برادران رايگان واقع در شهرستان مريوان (35.7550° N, 46.5250° E) به عنوان مزرعه‌ تحقيقاتي اين پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌است. داده‌ها و ركوردهاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SAS مورد آناليز قرار گرفتند. يكي از فاكتورهاي موثر براي توليد هرچه بيشتر عسل از كلني‌ها، عدم تمايل كلني‌ها به توليد بچه كندو است. نتايج نشان داد كه از نظر رفتار بچه‌دهي، نژاد زنبورعسل ايراني به طور معني‌داري در سطح بالاتري نسبت به نژادهاي ديگر قرار داشت(p 0.05). همچنين اختلاف معني‌داري بين هيبريد و نژاد ايتاليايي كه تمايل كمتري به توليد بچه كندو دارند، مشاهده نشد. به‌منظور ارتقا و بهبود كارائي صنعت زنبورداري، بهره‌گيري از آميخته‌گري نژادهاي بومي با نژادهاي برتر در ايستگاه‌هاي پرورش و توليد ملكه پيشنهاد مي‌شود.