سهم فعاليت فيزيكي در كاهش بار بيماريها در ايران

بيماريهاي غيرواگير حدود هشتاد درصد سهم مرگ و ميرها و بار بيماريها را در ايران به خود اختصاص مي دهند و فعاليت فيزيكي كم به عنوان يكي از ريسك فاكتورهاي رفتاري، 4.42 درصد از مرگ و ميرها را به خود منتسب كرده است. مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي بوده و بر اساس اطلاعات موجود در Global Burden of Disease بار بيماريهاي غيرواگير منتسب به كم تحركي در ايران طي سالهاي 1990-2019 بالاتر از متوسط جهاني بوده و داراي روند صعودي مي باشد. نتايج مطالعه نشان مي دهد شيوع كم تحركي در بين گروههاي سني 18 سال به بالا به ترتيب 70+ سال (70 درصد)، 60-69 ساله ها (50 درصد) و 18-24 ساله ها(50 درصد) مي باشد. فعاليت فيزيكي پايين در دهك هاي درآمدي پايين شيوع بيشتري دارد و در شهرها بيشتر از روستاها مي باشد و بيشترين بار بيماري ناشي از كم تحركي به ترتيب مربوط به استانهاي گيلان، مازندران و همدان است. بيشترين بار بيماريهاي ناشي از كم تحركي مربوط به بيماريهاي قلبي عروقي مي باشد اما در عين حال، روند افزايش بيماريهاي ديگر مانند ديابت نوع 2 و كنسر كولون منتسب به كم تحركي نيز طي بازه زماني مطالعه به ترتيب حدود 4 و 3 برابر افزايش داشته است. از آنجاييكه سرمايه گذاري بر روي فعاليت هاي فيزيكي و ورزشي، داراي نرخ بازده اجتماعي بالايي مي باشد، پيشنهاد مي شود كه سياستگذاران اجتماعي، جهت كاهش بار بيماريها اقداماتي را براي تشويق فعاليت فيزيكي در جامعه و كاهش كم تحركي اتخاذ كنند.