تحليل روانشناختي عكاسي ارواح به عنوان امتداد نظريه ابصار ابن هيثم: كاربست نظريه روانكاوي لكان و مفهوم هانتولوژي در انديشه دريدا

در اين پژوهش توصيفي-تحليلي مسئله اصلي يافتن نقاط اشتراك ميان نظريه ابصار ابن هيثم و ساختار عكاسي ارواح به عنوان يكي از شيوه هاي عكاسي در قرن نوزدهم و حال حاضر جهان مي باشد. رسالات مناظر و مراياي كهن (المناظر ابن‌هيثم)، درك مفهوم ژرفا در نگاه و تبيين شيوه‌هاي بازنمايي به عنوان سرفصل هاي نظري انديشه هاي ابن هيثم در علم اپتيك به شدت داراي تطابق با مفهوم نگاه خيره در نظريه روانكاوي ژك لكان فيلسوف فرانسوي و در امتداد مفهوم هانتولوژي در انديشه دريدا مي باشد. تاييد و تصديق دانش عكاسي به عنوان شيوه اي از دانش پارانوئيك كه در آن سوژه خود را در معرض نگاه و در همان زمان ناظر ديگري در حال نگاه مي يابد در واقع به يك شبح زدگي و تسخير شدگي اساسي منتهي شده است. مفهوم شبح يا روح در نهايت محكوم به قرار گرفتن در فضايي مياني و در مبين است كه نه داخل و نه خارج و به شيوه اي نيز هم داخل و هم خارج مي باشد. در چنين زمينه اي است كه لكان و دريدا به معرفي مفاهيم اساسي و كليدي انديشه خود يعني نگاه خيره سوژه و هانتولوژي يا انتولوژي و هستي شناسي اي كه توسط ارواح و اشباح تسخير شده است، مي پردازند و منطقي را معرفي ميكنند كه در فهم نهايي از مقوله عكاسي ارواح به عنوان نياز انسان مدرن به تصويرسازي و تجسم روح چاره ساز است.