ابعاد اخلاقي كارگروهي در عمليات امداد و نجات

سوانح ترافيكي از علل عمدۀ مرگ و ناتواني است كه مصدومان آن، نيازمند امدادرساني هستند. امدادگران جادهاي كه مراقبت از مصدومان جاده‌اي را بر عهده دارند، به دليل حضور مكرر در سوانح دل‌خراش؛ نيازمند آشنايي با مفاهيم ابعاد اخلاقي و بالابردن توان كار گروهي در عمليات امداد و نجات هستند. بررسي ابعاد اخلاقي امدادگران جهت انجام كارگروهي در عمليات امداد و نجات ضروري است. ازاين رو، در اين مطالعه رابطۀ بين ابعاد اخلاقي و تأثير آن در كار گروهي در امدادگران فعال جمعيت هلال‌احمر شهرستان قوچان، مورد ارزيابي قرار گرفت. تحقيق حاضر از نظر نوع هدف، كاربردي و نحوۀ گردآوري داده‌ها، از نوع پيمايشي است؛ هم‌چنين روش تحقيق توصيفي-هم‌بستگي بود. جامعۀ آماري مورد مطالعه، شامل تمام نيروهاي امدادگر و نجات‌گر فعال با درجات امدادي مختلف شهرستان قوچان مي‌باشد. روش پژوهش بر پايۀ مدل «لنچيوني» مشخص گرديد؛ ميزان كار گروهي در امدادگران فعال جمعيت هلال‌احمر شهرستان قوچان و پايايي آن با برآورد ضريب آلفاي كرونباخ 89/0 تأييد شد. با توجه به نتايج تحقيق، مشخص گرديد كه تأثير پياده‌سازي ابعاد اخلاقي در عمليات امداد و نجات، موجب بالابردن اعتماد، مسئوليت‌پذيري، تعهد و برخورد سازنده در كارگروهي امدادگران شده است.