بررسي عدم بروز خلاقيت و ديده شدن آثار هنري افراد از ديدگاه روانشناسي وجودي و اروين يالوم

روان درماني اگزيستانسياليست يك رويكرد فلسفي درباب ابعاد وجودي انسان هاست. اين رويكرد بيشتر نوعي نگرش نسبت به برخي از موضوعات مهم زندگي چون زندگي، آزادي، مسوليت پذيري در قبال خود و ديگران، معنايابي در زندگي است. پژوهش حاضر با هدف عدم بروز خلاقيت و ديده نشدن آثار هنري افراد از ديدگاه اگزيستانسيال انجام شد. اين پژوهش از نوع كيفي است و به منظور جمع آوري اطلاعات از منابع كتابخانه اي و مقالات استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد ميان بحران هاي وجودي و محدوديت هاي وجودي مانند ترس از شكست و عقده يونس ، اضطراب روان رنجور ، گناه وجودي ، آزادي وجودي ، نا اميدي وجودي و ناكامي وجودي و عدم بروز خلاقيت و بي معنايي زندگي فرد و عدم آفرينش آثار بديع رابطه ي مثبت و معنا داري وجود دارد.براساس يافته هاي پژوهش به نظر مي رسد افراد با عبور از اين محدوديت ها و بحران هاي وجودي به سمت خلاقيت، رشد كردن در جهت شكوفايي و معنا دهي به زندگي خود و تلاش براي آگاه شدن از تجربيات زندگي قدم بر مي دارند.