بررسي تاثير سيمان بر بهبود خواص مصالح ماسه اي مستعد رمبندگي در منطقه چابهار مطالعه آزمايشگاهي

يكي از مهمترين مسائلي كه بايد در اجراي انواع راهسازي ها مد نظر قرار گيرد كيفيت خاك هاي استفاده شده در خاكريز، اساس و زير اساس در زمينه راه سازي مي باشد چرا كه در صورت اجراي با كيفيت ترين انواع رويه هاي آسفالتي و بتني بر روي خاك هاي مساله دار بعد از مدت كوتاهي سطح جاده هاي آسفالتي و بتني دچار مشكلاتي منجمله ترك، شكستگي، ايجاد موج و خرابي‌هاي متعددي مي‌گردد. لذا دانستن اين نكته حائز اهميت است كه قبل از اجراي انواع راه ها در مناطق مختلف ابتدا مي‌بايست بر روي خاك بكر منطقه مطالعات ژئوتكنيك و آزمايشات مربوطه انجام شود تا از ماهيت فيزيكي و خصوصيات بستر خاك محل ساختگاه احداث راه مطلع گرديم و در صورت مشخص گرديدن نقاط ضعف خاك قبل از اجراي رويه نهايي و انجام هزينه‌هاي اجرايي، نسبت به اصلاح خاك بستر اقدامات لازم و پيش بيني هاي مكفي انجام گردد. از مخاطراتي كه خاك محل ساختگاه را دچار نشست‌هاي قابل توجه مي‌گرداند خاصيت رمبندگي مي‌باشد كه عموما در خاك هاي ماسه اي بدون چسبندگي با تراكم پايين تا متوسط در شرايط اشباع بوجود مي‌آيد. يكي از مناطقي كه در ايران مصالح آن مستعد رمبندگي مي باشد نوار ساحلي شهرستان چابهار مي باشد كه در اين مقاله نتايج اثر اضافه نمودن درصدهاي مختلف سيمان بر خاك‌هاي ماسه اي رمبنده محل ساختگاه با استفاده از آزمايشات آزمايشگاهي منجمله برش مستقيم، تحكيم مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. نتايج بدست آمده بيان گر اين حقيقت است كه با اضافه نمودن 3 درصد سيمان مقدار 80 درصد، با اضافه نمودن 5 درصد سيمان مقدار 90 درصد ضريب رمبندگي ماسه منطقه مورد تحقيق كاهش پيدا مي كند و همچنين با اضافه نمودن 7 و 9 درصد سيمان تقريبا پتانسيل رمبندگي به صفر مي رسد