بررسي تغييرشكل ها در حفاري و ساخت با روش بالا به پايين TOP_DOWN METHOD با سيستم نگهبان ديوار ديافراگمي

باتوجه به رشد جمعيت و عدم وجود فضاي كافي در شهرها، سازه هاي زيرزميني به طور فزاينده گسترش مي يابند كه منجر به گودبرداري هاي عميق در مناطق شهري مي شود. حفاري عميق، باعث تغييرشكل هايي در سازه ي نگهبان گود و زمين هاي اطراف گودبرداري مي شود. مطالعه ي اين تغييرشكل ها به دليل وجود ساختمان هاي مجاور گودبرداري و لزوم عدم آسيب به آن ها از موضوعات بسيار مهم تلقي مي شود. نحوه ي ساخت وساز بر روي تأثيرات محيطي گودبرداري ، اثر مستقيم مي گذارد؛ بر اين مبنا امروزه روش ساخت وساز TOP_DOWN معرفي شده است كه علاوه بر بهبود راندمان و بازده ساخت وساز و كاهش هزينه ي حفاري، در كنترل تغييرمكان هاي ديوارحائل و نشست سطح زمين مجاور گودبرداري بسيار مؤثر است. بدين منظور در اين تحقيق به بررسي تغييرشكل هاي ديوار ديافراگمي كه به عنوان سازه ي نگهبان در گودبرداري و ساخت وساز به روش TOP_DOWN عمل مي كند، مي پردازيم. بدين صورت كه حفاري به عمق 15 متر زير سطح زمين با ديوار ديافراگمي به طول 25 متر درنظر گرفته مي شود. مدل دوبعدي از حفاري در نرم افزار PLAXIS V8 مي شود. بعد از صحت سنجي نرم افزار، به بررسي تغييرشكل هاي ديوار ديافراگمي و نشست سطح زمين مجاور گودبرداري با استفاده از خروجي هاي نرم افزار مي پردازيم. اين بررسي تحت شرايط وجود سربار، عدم وجود سربار، وجود مهار و درصورت احتساب ساخت وساز TOP_DOWN انجام مي شود. از نتايج به-دست آمده درمي يابيم تغييرمكان افقي ديوار با عمق حفاري، و نشست سطح زمين با فاصله ي آن از حفاري و ميزان بار، متناسب است. تغييرمكان هاي افقي با زياد شدن عمق حفاري تا نزديك كف زيرين حفاري افزايش پيدا مي كنند و نشست با دور شدن از محل حفاري كاهش پيدا مي كند. اثر سربار بر روي تغييرشكل ها و نشست محسوس است و بيشترين اثر سربار در قسمت هاي بالاي ديوار مشاهده مي شود. با روش TOP_DOWN تغييرمكان هاي افقي و قائم ديوار ديافراگمي كاهش چشمگيري داشته؛ و نيز باعث كاهش نشست شده است. و نيز روش TOP_DOWN با كاهش زمان موردنياز براي ساخت وساز و كنترل تغييرمكان ها، به عنوان روشي پربازده توصيه مي شود.