محاسبه هيدرومدول آبياري براي كشت گياهان رايج در شيراز

تبخير و تعرق پتانسيل يكي از عناصر مهم چرخه هيدرولوژي است كه نقش مهمي را مطالعات كشاورزي، طرح هاي مديريت منابع آب، طراحي شبكه هاي آبياري، زهكشي و سازه هاي آبي بازي مي كند. تخمين نادرست تبخير و تعرق مي تواند منجر به تنش آبي و كاهش عملكرد محصول در صورت برآورد كمتر يا از دست دادن آب در صورت برآورد بيشتر شود. در اين تحقيق پنج گياه لوبيا چشم بلبلي، گندم پاييزه، سيب زميني شيرين، پياز بذري و آفتابگردان كه گياهان رايج با بيشترين سطح زير كشت در شهرستان شيراز هستند، انتخاب شد و هيدرومدول اين گياهان در سال 1400 محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه در منطقه مورد مطالعه هيدرومدول آبياري بين 118/0 تا 431/0 ليتر بر ثانيه بر هكتار تغيير مي كند. گندم پاييزه (431/0)، آفتابگردان (393/0)، سيب زميني (313/0)، پياز بذري (272/0) و لوبيا چشم بلبلي (118/0) به ترتيب داراي بيشترين تا كمترين مقدار هيدرومدول مي باشند. با توجه به جمع مقادير هيدرومدول گياهان مورد نظر در فروردين، ارديبهشت، خرداد، تير، مرداد، شهريور و اسفند به ترتيب كل آب مورد نياز در منطقه مورد مطالعه 0، 151/0، 581/0، 448/0، 264/0، 087/0 و 015/0 ليتر بر ثانيه بر هكتار مي باشد. با توجه به هيدرومدول آبياري تعيين شده و حجم آب مصرفي گياهان، لازم است تا با مديريت و برنامه ريزي آبياري شرايطي فراهم نمود تا با افزايش عملكرد گياهان، كارائي مصرف آب را در منطقه مورد مطالعه افزايش داد.