پايش مصرف آب كشاورزي در حوضه‌هاي آبريز مشترك با سنجش از دور در پلتفرم گوگل ارث انجين (مطالعه موردي: حوضه آبريز زاينده‌رود)

مديريت مصارف آبي در حوضه‌هاي آبريز مشترك همواره با مشكل‌هاي بسياري همراه بوده و طي سال‌هاي اخير منجر به مناقشات سياسي و اجتماعي شده است. از جمله دلايل اين مناقشات، عدم شفافيت از روند زماني و مكاني مصرف آب در بخش كشاورزي است. حوضه آبريز زاينده‌رود به دليل اهميت آن در فلات مركزي ايران، يكي از نمونه‌هاي بارز اين موضوع است كه ارائه داده‌هاي مشخصي از ميزان مصارف آبي در آن همواره مورد توجه و نگراني بوده است. استفاده از محصولات جهاني تبخير و تعرق و فناوري سنجش از دور مي‌توانند با نگاهي منصفانه و بدون نياز به داده‌هاي زميني، اين امر را مهيا سازند. بنابراين، استفاده از پلتفرم گوگل ارث انجين مي‌تواند اين مهم را تسهيل و حجم و زمان محاسبات را تسريع سازد. بر همين اساس، در پژوهش حاضر با استفاده از محصول ماهواره‌اي WaPOR فائو بر پايه الگوريتم ETLook در پلتفرم مذكور، تبخير و تعرق واقعي كه معرف مناسبي از ميزان مصرف خالص آب در اراضي كشاورزي است براي دوره 2023-2010 و 6 محدوده مجزاء بين استان‌هاي اصفهان و چهارمحال و بختياري استخراج گرديد. همچنين، با استفاده از روش روند من-كندال و بر اساس شاخص NDVI، تغييرات سطح زير كشت در نواحي مذكور ارزيابي گرديد. نتايج نشان داد كه روند زماني مصرف آب در اراضي كشاورزي در استان چهارمحال و بختياري كاملاً افزايشي است. اما، ميانگين ميزان مصرف آب كشاورزي در هر پيكسل براي نواحي مربوط به استان اصفهان بيشتر است كه بخش عمده آن، به دليل استمرار كشت برنج و محصولات پر آب‌بر اين نواحي است.