بهره وري فيزيكي و اقتصادي مصرف آب (مطالعه موردي: شهرستان فارياب)

بخش كشاورزي يكي از بزرگ ترين مصرف كنندگان آب هاي زيرزميني و سطحي به حساب مي آيد. با توجه به كم آبي و خشكسالي هاي اخير، اهميت بهره وري آب بيشتر مشخص مي شود. افزايش بهره وري مصرف آب در يك سيستم زراعي، علاوه بر بهبود وضعيت پايداري و حفاظت از منابع آب و خاك، كاهش خسارت هاي اقتصادي و اجتماعي را نيز دربر خواهد داشت. اين پژوهش با توجه به مرور مطالعاتي در جنوب استان كرمان بخصوص شهرستان فارياب كه از نظر تقسيم بندي هاي اقليمي جزء مناطق گرم و خشك مي باشد، انجام شد. در اين پژوهش بهره وري مصرف آب با دو شاخص بهره وري فيزيكي و اقتصادي مورد مطالعه قرار گرفت. در اين راستا پس از جستجوي مقالات مرتبط منتشر شده در بانك هاي اطلاعاتي مانند (سيد، الزيور، سيويليكا) و مراجع حاضر در متن جهت بدست آوردن آخرين يافته ها در زمينه پژوهش، مورد بررسي قرار گرفت. براساس نتايج به دست آمده از اين مطالعه مروري در صورتي كه مقدار آب مورد نياز محصولات تأمين شود و مديريت صحيح آبياري در مزارع و باغات اجرا گردد، باعث كاهش مصرف آب شده و ميزان عملكرد محصولات افزايش خواهد داشت، كه به دنبال آن بهره وري مصرف آب مقدار قابل توجهي افزايش خواهد داشت. همچنين ضروري است كه ارزيابي سامانه هاي آبياري به منظور تعيين بهره وري مصرف آب در تمامي مناطق و براي هر محصول انجام شده و الگوي كشت بهينه براي مناطق تعريف شود.