مديريت آبياري پسته و شناسايي مناطق داراي تنش خشكي با استفاده معادله بيلان انرژي سطح

تنش خشكي يكي از عوامل استرس زاي غالب در مناطق خشك و نيمه خشك مانند ايران مي باشد كه عملكرد محصول را كاهش مي دهد. با توجه به تأثير تبخير بر دماي سطح زمين، داده‌هاي سنجش از راه دور حرارتي اطلاعات ارزشمندي در مورد وضعيت آبياري، رطوبت و تنش خشكي محصول ارائه مي‌دهند. هدف از پژوهش حاضر تعيين مناطق و درختان پسته تحت تنش خشكي و كم آبياري با استفاده از الگوريتم سبال و رويكرد فائو KC-NDVI در يك مزرعه مطالعاتي در منطقه صوغان استان كرمان مي باشد. بدين منظور در ابتدا تبخير و تعرق روزانه در 28 تاريخ گذر ماهواره لندست 8 در سال 1399 از مزرعه مورد مطالعه محاسبه شد. سپس تبخير و تعرق تجمعي در دوره هاي 15 روزه فنولوژي پسته و كل يك دوره رشد سالانه بدست آمد. تبخير و تعرق استاندارد نيز به روش فائو 56 و با استفاده از رابطه KC-NDVI بدست آمد و به عنوان استانداردي براي مقايسه تبخير و تعرق واقعي سبال در نظر گرفته شد. بر اساس نتايج، ميانگين تبخير و تعرق واقعي و استاندارد در سطح مزرعه به ترتيب 546 و 612 ميلي متر در دوره 1 فروردين تا 30 آبان مي باشد. در نتيجه به طور ميانگين در سطح مزرعه مطالعاتي شرايط تنش خشكي وجود دارد. بر اساس نتايج، قسمت هاي شمال شرقي مزرعه داراي كمترين ميزان تنش خشكي و قسمت هاي غربي و شمال غربي مزرعه بالاترين ميزان تنش خشكي در دوره رشد سال 1399 را دارا مي باشند. بنابراين اين موضوع نشان مي دهد برنامه آبياري در قسمت هاي غربي و شمال غربي مزرعه بايد اصلاح گردد.