ارزيابي كمي و كيفي و شناسايي منابع آلاينده آبخوان دشت كرمان

آب زيرزميني از مهم‌ترين منابع تأمين كننده آب شيرين مورد نياز انسان مي‌باشد و پس از يخچال‌ها و يخ پهنه‌ها بزرگترين منبع آب شيرين دنياست. افزايش جمعيت و ارتقاء سطح استانداردهاي زندگي در بسياري از كشورها، و عواملي از اين قبيل موجب افزايش نياز به منابع آب با كيفيت مناسب براي مصارف مختلف كشاورزي، شرب و صنعت شده است. آبخوان‌هاي زيرزميني به عنوان يكي از مهم‌ترين منابع تأمين كننده آب مي‌باشند كه با خطرات متفاوتي از جمله افت، كاهش ميزان تغذيه به سبب نقصان بارندگي و آلاينده‌هاي طبيعي و غيرطبيعي مواجه هستند. از اين رو پايش كمي و كيفي منابع آب زيرزميني از اهميت زيادي برخوردار است. در اين پژوهش تغييرات كمي آب زيرزميني آبخوان دشت كرمان و تغييرات مكاني و زماني برخي پارامترهاي كيفي از جمله كلر(Cl)، كلسيم(Ca)، منيزيم(Mg)، سديم(Na)، نسبت جذب سديم(Sar)، سولفات(So4)، بي‌كربنات(Hco3)، هدايت هيدروليكي(Ec)، مجموع مواد جامد محلول(TDS) و پي اچ(pH) با رسم نقشه‌هاي تراز سطح آب و هم ارزش پارامترهاي كيفي در محيط نرم‌افزار GIS و SURFER مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بدست آمده حاكي از آن است ميزان افت سطح آب زيرزميني در سطح دشت در 10 سال اخير كاهش چشمگيري داشته است. همچنين ميزان Na موجود در دشت فقط در محدوده‌ي مناسب براي مصارف شرب و صنعت قرار گرفته و براي كشاورزي و آبياري نامناسب است و هدايت هيدروليكي(Ec) ، پي اچ(pH) و مجموع مواد جامد محلول(TDS) براي تمامي مصارف نامناسب تشخيص داده شد.