اثر جريانهاي آب سطحي در بهبود كيفيت سفره هاي آب زيرزميني بررسي موردي – آبخوان دشت كميجان، استان مركزي

موقعيت جغرافيايي و شرايط بارندگي كشور عزيزمان ايران باعث شده، از ديرباز منابع آب زيرزميني يكي از مهمترين منابع تامين نيازهاي آبي كشور و از جمله مناطق مركزي باشد. برداشت بيش از ظرفيت از منابع آب زيرزميني، علاوه بر اثرات منفي كاهش سطح اب زيرزميني ، بر كيفيت اين منابع نيز تاثير گذاشته و باعث افت كيفي آنها مي شود. معمولا تغذيه اين منابع توسط جريانهاي سطحي و يا بارندگيهاي ساليانه، علاوه بر بهبود كمي آنها، در بهبود كيفيت آنها نيز بسيار موثر مي باشد. در مقاله حاضر به بررسي تاثير جريانهاي آب سطحي ورودي به محدوده مطالعاتي كميجان بر بهبود كيفيت منابع آب زيرزميني پرداخته شده است. براي اين منظور علاوه بر داده هاي جريانهاي آب سطحي وروي ، داده هاي كمي و كيفي منابع آب زيرزميني نيز مورد بررسي قرار گرفت. با توجه به اينكه يكي از شاخصه هاي مهم كيفي منابع آب زيرزميني، ميزان هدايت الكتريكي ( EC ) آن است، تغييرات اين شاخص در منابع آب زيرزميني منطقه و تاثير ورود جريانهاي آب سطحي برروي آن بررسي شد . نتايج حاصله نشان داد ورود جريانهاي آب سطحي به منطقه و تغذيه منابع آب زيرزميني توسط آن، تاثير بسيار مشخصي در بهبود وضعيت كيفي منابع آب زيرزميني منطقه داشته به طوريكه در اغلب موارد علاوه بر جبران كاهش كيفيت منابع آب، از افت شديد كيفي اين منابع نيز جلوگيري كرده است. اين موضوع در نوسان مقادير هدايت الكتريكي آبخوان مشهود است.