بررسي تاثير رابطه ي يادگيري سازماني بر رفتاركارآفرينانه ي سازماني (مطالعه ي موردي:كاركنان سازمان آموزش و پرورش شهرستان زاوه)

هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط بين يادگيري سازماني با رفتاركارآفرينانه ي سازماني در ميان كاركنان سازمان آموزش و پرورش شهرستان زاوه بود.روش تحقيق از نوع توصيفي- همبستگي است و جامعه آماري آن را كاركنان سازمان آموزش و پرورش شهرستان زاوه تشكيل دادند. با توجه به اينكه تعداد جامعه برابر با 700نفر بود بر اساس فرمول كوكران249 نفر، به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه استاندارد يادگيري سازماني و رفتار كارآفرينانه ي سازماني بود كه ضريب پايايي آنها با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب (81/=0α) و (83/=0α)به دست آمد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون كالموگروف- اسميرنف براي تعيين نرمال بودن داده ها و براي تعيين ارتباط از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد(05/0p≤). نتايج نشان داد كه بين قابليت يادگيري سازماني و رفتاركارآفرينانه ي سازماني ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد (791/0 r=) در ميان مؤلفه هاي يادگيري سازماني، تعهد مديريت43/0r=ديد سيستمي37/ r=انتقال و يكپارچه سازي24/0 r=ارتباط مثبت و معناداري نشان دادند. اما بين مؤلفه فضاي باز و آزمايشگري ارتباط معناداري مشاهده نشد( (05/0p≤). همچنين قابليت يادگيري سازماني60 درصد از واريانس رفتاركارآفرينانه ي سازماني را تبيين كرد. با عنايت به يافته هاي پژوهش پيشنهاد مي شود، مسئولان و كاركنان سازمان آموزش و پرورش شهرستان زاوه توجه خاصي به عامل يادگيري كاركنان و ارائه شيوه هاي نو و خلاق براي اصلاح ساختار و عملكرد سازمان در جهت نيل به يك سازمان كارآفرين داشته باشند.