بررسي نقش سيستم هاي متاورس به عنوان فناوري نوين در نوآوري سازماني و يادگيري اثربخش (مطالعه ي موردي: معلمان مقطع ابتدايي شهرستان تربت حيدريه)

در عصر كنوني ابزارهاي متاورس به بشر كمك مي كنند تا بر محدوديت هاي زمان و مكان فائق آيد. براي مثال به كارگيري تكنولوژي هاي مرتبط باداده هاي بزرگ اين ظرفيت را فراهم مي كنند تا قدرت درك و به حافظه سپاري در علم آموزان تقويت شود. اين سيستم هاي پيش بردي از متاورس، قادر به جمع آوري الزامات ونيازمندي هاي علم آموزان و انتقال آنها به مدرس و علم آموز هستند. در اين مقاله به بررسي نقش سيستم هاي متاورس به عنوان فناوري نوين در نوآوري سازماني و يادگيري اثربخش پرداخته مي شود. روش انجام اين پژوهش كمي مي باشد. جامعه ي آماري شامل معلمان مقطع ابتدايي شهرستان تربت حيدريه مي باشد كه با استفاده از فرمول كوكران براي بررسي براي تعيين حجم نمونه 249 نفر به عنوان نمونه ي آماري در نظر گرفته شدند. براي تحليل داده ها از نرم افزار spss و روش رگرسيون استفاده شده است. در اين مقاله يك فرضيه ي اصلي و چهار فرضيه ي فرعي مطرح شد كه نتايج حاصل از تحليل به تاييد آنها اشاره دارد. فرضيه ي اصلي مطرح كننده ي اين است كه بين سيستم هاي متاورس با نوآوري سازماني و يادگيري اثربخش رابطه معناداري وجود دارد. در جدول تحليل واريانس كه معني داري كل مدل را ارزيابي مي كند مقدار معناداري كمتر از 0.05 مي باشد، پس در سطح خطاي 0.05 مدل معنادار مي باشد. اين بدان معناست كه بين سيستم هاي متاورس با نوآوري سازماني و يادگيري اثربخش رابطه معناداري وجود دارد و نوآوري سازماني و يادگيري اثربخش پيش بيني كننده نقش سيستم هاي متاورس است.