تعيين رابطه ابعاد رهبري معنوي با خودكارآمدي و عملكرد شغلي

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه‌ي بين رهبري معنوي و نگرش‌هاي شغلي (رضايت شغلي و تعهد سازماني) با خودكارآمدي وعملكرد شغلي كاركنان ستادي آموزش پرورش شهر تربت حيدريه بود. روش اين پژوهش در اين مطالعه، علي همبستگي بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش را كليه‌ي كاركنان ستادي نواحي اداره كل آموزش و پرورش شهر تربت حيدريه به تعداد 805 نفر تشكيل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول كوهن و همكاران (2001)، بر اساس روش طبقه‌اي نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي مبتني بر سهم نسبي جامعه در طبقات تعيين گرديد. ابزارهاي پژوهش شامل عملكرد شغلي پاترسون (1970)، خودكارآمدي رادولف و همكاران (1998)، رضايت شغلي مينه سوتا (2003)، تعهدسازماني مي‌يروآلن (1990) و رهبري معنوي فراي (2005) بود. روايي سازه‌ي پرسشنامه‌ي خودكارآمدي رادولف با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي مورد بررسي قرار گرفت. پايايي پرسشنامه‌ها به واسطه‌ي آلفاي كرونباخ (عملكرد شغلي 86/0، خودكارآمدي 94/0، رضايت شغلي 92/0، تعهدسازماني 84/0 و رهبري معنوي 89/0) مورد تأييد قرار گرفت. يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش در سطح خطاي 05/≥p نشان داد كه بين رهبري معنوي و نگرش‌هاي شغلي (رضايت شغلي و تعهد سازماني) با خودكارآمدي و عملكرد شغلي رايطه‌ي معنا دار وجود دارد. به علاوه نتايج تحليل رگرسيون گام به گام كه رهبري معنوي و نگرش‌هاي شغلي (رضايت شغلي و تعهد سازماني) توان پيش بيني خودكارآمدي و عملكرد شغلي را دارد. بنابراين رضايت شغلي برعملكرد شغلي تأثير داشته است. مقدار ضريب استاندارد نيز 213/0 به دست آمده است. ‌تمامي شاخص‌ها تقريباً مقدار مناسب و قابل قبولي را كسب كرده‌اند. بنابراين مدل به صورت كلي تأييد گرديد.