تدوين مدل ارتقاء خوش بيني كاركنان در آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه (رويكرد كيفي)

يكي از ويژگي هاي بارز شخصيت وجود خوش بيني يا نقطه مقابل آن بدبيني مي باشد. داشتن كاركناني شاد و كارآمد از آرمان هاي مراكز دولتي است. از اين رو هدف پژوهش حاضر تدوين مدل ارتقاء خوش بيني كاركنان در آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه (رويكرد كيفي) مي باشد. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و به روش نظريه زمينه اي انجام شده است. مشاركت كنندگان اين پژوهش را 18 نفر از مديران و كارشناسان اداره آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه تشكيل دادند كه براساس اصل اشباع نظري و با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شده اند. جمع آوري داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته و تحليل داده ها از طريق كدگذاري باز، محوري و انتخابي صورت گرفته است. در سه مرحله كدگذاري، مقوله هاي اصلي و فرعي شناسايي و به يكديگر مرتبط شدند. در پايان نتايج در قالب مدلي حول پديده ي اصلي(خو ش بيني كاركنان)، شرايط علي(تامين نيازها)، شرايط زمينه-اي(عوامل فردي/ عوامل خانوادگي/ عوامل شغلي)، شرايط مداخله گر(عوامل برون سازماني / عوامل سازماني)، راهبردها (اقدامات فردي و اجتماعي/ اقدامات سازماني و مديريتي) و پيامدها در سطح (فردي – اجتماعي/ خانوادگي/ شغلي - سازماني) تشريح شد. توجه به مدل ارائه شده مي تواند زمينه ساز ارتقاء خوش بيني كاركنان در آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه و بهره گيري از مزاياي آن شود.