بررسي رابطه فرهنگ سازماني با عملكرد شغلي از طريق نقش ميانجي كارآفريني سازماني كاركنان آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه

اشاعه اين فرهنگ كه مديران بدون رعايت خلاقيت و كارآفريتي قادر به ماندگاري در سازمان نخواهند بود، يك ضرورت اجتناب ناپذير در جامعه كنوني ما مي باشد. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه فرهنگ سازماني با عملكرد شغلي از طريق نقش ميانجي كارآفريني سازماني كاركنان آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه مي باشد. پژوهش حاضر از حيث روش‏شناسي يك مطالعه توصيفي و همبستگي است. در اين پژوهش سه پديده‏ي فرهنگ سازماني، عملكرد شغلي و كارآفريني سازماني مورد بررسي قرار گرفتند و رابطه‏ي بين آن‏ها سنجيده شد. جمع آوري اطلاعات با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد رفتار فرهنگ سازماني رابينز (2013)، كارآفريني سازماني هيل (2012) و عملكرد شغلي هرسي گلداسميت(2011) صورت گرفت كه پايايي آنها به ترتيب735/0، 744/0 و 725/0 و روايي آنها از نوع روايي محتوايي مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق كليه مديران و كاركنان آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه به تعداد تقريبا 90 نفر است كه با توجه به محدود بودن تعداد جامعه آماري تمام اعضاي جامعه به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. جهت تحليل داده ها از نرم افزار PLS استفاده شد. تجزيه و تحليل فرضيه ها با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد كه بين فرهنگ سازماني با عملكرد شغلي از طريق نقش ميانجي كارآفريني سازماني كاركنان آموزش و پرورش شهرستان تربت حيدريه رابطه معناداري وجود دارد. با توجه به نتايج پژوهش در يك جمع-بندي كلي مي توان بيان كرد كه فرهنگ سازماني يك عامل استراتژيك و تعيين كننده در موفقيت يا عدم موفقيت عملكردي و يا دست كم بهبود وضعيت موجود سازمان ها به شمار مي رود.