شهر هوشمند از طريق همكاري تكنولوژيك در چارچوب نوآوري باز

Smart city through technological cooperation in the framework of open innovation

گسترش مداوم فناوري‌هاي اينترنت اشيا (IoT) فرصت‌هاي جديدي را باز مي‌كند و يكي از قابل توجه‌ترين كاربردها مربوط به پارادايم شهر هوشمند است كه به طور مداوم در حال تكامل است. به طور كلي، مي توان آن را به عنوان ادغام اينترنت اشيا و فناوري هاي ارتباطي اطلاعات (ICT) در مديريت شهري، با هدف رسيدگي به رشد تصاعدي شهرنشيني و جمعيت، در نتيجه افزايش قابل توجه كيفيت زندگي مردم تعريف كرد. اين تحقيق بررسي مي‌كند كه آيا نوآوري‌هاي شهر هوشمند از طريق همكاري تكنولوژيك در چارچوب نوآوري باز مي‌توانند پايداري شهري را در سه حوزه كليدي افزايش دهند: بهره‌وري منابع، اثرات محيطي و كيفيت زندگي. از طريق يك روش تركيبي شامل بررسي ادبيات، مطالعه موردي، تجزيه و تحليل داده‌ها و مصاحبه‌هاي تخصصي ، اين فرضيه‌ها را آزمايش مي‌كنيم كه فناوري‌هاي شهر هوشمند به طور قابل توجهي پايداري را در اين مناطق بهبود مي‌بخشند. نتايج ما نشان مي‌دهد كه ابتكارات شهر هوشمند منجر به پيشرفت‌هاي قابل‌توجهي از جمله كاهش مصرف انرژي، كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي، حمل و نقل بهينه، بهبود مديريت زباله و بهبود رضايت ساكنان شده است. هر دو تحليل كمي و كيفي اين يافته ها را تاييد مي كنند. به طور كلي، اين تحقيق نشان مي‌دهد كه ادغام اينترنت اشيا، تجزيه و تحليل داده‌ها، پلتفرم‌هاي مشاركت شهروندان و ساير ابزارهاي شهر هوشمند مي‌تواند به طور قابل‌توجهي شهرها را به پايداري بيشتر تبديل كند. با استفاده از اين فناوري‌ها، شهرها مي‌توانند به طور موثر چالش‌هاي شهرنشيني را برطرف كنند و محيط‌هاي شهري كارآمد، سازگار با محيط زيست و قابل زندگي ايجاد كنند